گاهنوشت

انسان رو به تعبیری می‌گن: حیوان معناجو

شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:

هزار بار تصورت کرد در لحظۀ خواندن، کاش می‌توانست خودش را ضمیمه کند به کاغذ، به تو. درین دم، چه بی‌معناست پیش و پس. آنچه به نیت تو آغازیدن گرفت، لاجرم کنار توست حتی پیش از آنکه بخوانیش. حتی دور از تو، عطر تو را می‌دهد...

دلم می‌خواد برات نامه بنویسم با دستخط. که حرکت خودکار و حس لحظه‌مو درک کنی. ببینی رقّت درون، چجوری حروف رو قشنگ‌تر می‌کنه. یا شایدم ضعیف‌تر.. و بعد منتظر بشم تا کاغذت بیاد. که هزار بار بخونمش. که همۀ حسی رو که نگفتی، از شکل کلماتت بیرون بکشم و تنفسش کنم.

تقریبا دارم ایمان میارم که اگر چیزی رو بخواهیم و در مسیرش تلاش کنیم بهمون می‌دن. در واقع اون تلاشه مهمه. شاید خیلی هم رو اسلوب و منطق نباشه، ولی بالاخره یه روزی یه وقتی، یهو جهش می‌کنی. جهشی که خودتم می‌فهمی‌یه ذره بلندتر از قدمهاییه که قبلا برداشتی. اونجا بهت عنایتی شده. عطیه‌ای داده شده... حتا در زمینه فهم. اگر واقعا بخوای، بهت می‌دن..